Waarom hecht ik zoveel waarde aan het doorbreken van een patroon?
Herken je dat, dat je kind heel specifieke eisen heeft? Dat het soms voelt dat je het nooit goed kunt doen? Alles moet volgens haar manier gebeuren en anders is er “hommeles in de tent”. Dit begint al na het wakker worden met aankleden en het kiezen van het outfit. Vervolgens moet het ontbijt op een specifieke manier klaargemaakt worden en als er ook maar iets afwijkt, dan volgt een driftbui.
Waar leg je op deze momenten de grens en hoe kies je ervoor om er op te reageren. Ze moeten leren luisteren, regels en grenzen zijn belangrijk en die moeten ze leren kennen. Het kan niet altijd volgens hun zin in het leven gaan dus je moet ingrijpen. Aan de andere kant, is het de constante strijd wel waard?
In mijn coaching komt dit scenario regelmatig naar voren. En veel vaker dan niet ligt de oplossing niet waar je denkt dat hij zou liggen. En let op, vaak zeggen ouders dat ze van te voren sceptisch waren, maar vervolgens versteld stonden hoe het gedrag binnen enkele weken al drastisch veranderde. Ik wil je dus vragen het proces te vertrouwen.
Ik denk dat we allemaal de frustratie wel kennen. Je wilt op tijd de deur uit gaan en dat iedereen zijn taak doet en voortgang maakt. Maar je kind zet zijn hakken in het zand. Alles wat je doet , daar is wel iets verkeerds aan. Het kost tijd, moeite en energie om ontbijt naar binnen te krijgen, schoenen aan te krijgen, etc. Elk detail wat afwijkt van de eisen, zorgt voor vertraging.
Waar komt dit vandaan? Is het een autistische karakter eigenschap of spelen er andere energieën? Waarom heeft je kind zulke specifieke eisen en moet alles volgens zijn of haar zin gaan?
Uiteraard liggen hier verschillende redenen aan te grondslag en is het nooit een one-size fit all, maar tijdens mijn coaching met werkende ouders heb ik wel gemerkt dat er iets is wat altijd een positieve invloed heeft op het gedrag van je kind.
Waarom moet alles volgens de eisen en wensen van je kind gaan? Waarom levert het anders zoveel stress, frustratie en emoties op? Veel vaker dan niet is er bij je kind een grens van frustratie bereikt. De emmer raakt maar niet leeg en kleine tegenslagen zijn al snel te veel.
Wat je krijgt is dat je in een vicieuze cirkel terecht komt. Want doordat je kind zoveel frustratie ervaart, kost het je als ouder meer moeite om met het gedrag van je kind om te gaan waardoor je minder geduld krijgt (heel logisch natuurlijk). Maar het gevolg daarvan is dat je kind zich nog minder gehoord en begrepen voelt waardoor de frustraties hoger oplopen. Het gevolg is een cirkel van confrontaties en hoge emoties bij zowel ouder als kind.
Maar hoe reageer je hierop als ouder? Moet je een grens moet trekken of juist het conflict vermijden? Het begint met de mindset van de ouder. Je kind heeft op dit moment je hulp nodig want in plaats van een leerschool. De reactie van je kind is geen onwil maar onkunde op dat moment. Klinkt dat logisch?
Daarom is het belangrijk om begripvol te reageren. Te laten zien dat je hem hoort en ziet. Dat je klaarstaat om je kind te helpen. Op het moment dat de emmer leger is, kun je de touwtjes vervolgens weer wat strakker aantrekken en normen en waarden bijleren.
Maar doe dit alleen als de emotionele staat van je kind dit toelaat. De boodschap die ik mee wil geven is om niet uit principe de grens te trekken, maar op de juiste momenten de grens te trekken.
1. Op het moment dat je kind zijn of haar frustratie moeilijk kwijt kan, wat zijn jou gedachten en jouw energie? De volgende keer als je kind emotioneel reageert als het niet volgens zijn of haar zin gaat, reageer begripvol. Spreek uit dat het inderdaad lastig is. Straal je liefde en acceptatie uit op een manier waar jij je prettig bij voelt.
2. Maak het gemakkelijk voor je kind door keuzes aan te bieden. Geef de keuze tussen twee outfits, vraag of ze nog specifieke wensen heeft hoe het ontbijt wordt klaargemaakt.
3. Als je regelmatig conflicten hebt over dagelijkse activiteiten, dan maakt een kind dit onderdeel van haar identiteit. Het is essentieel dit patroon te doorbreken. En hoe doe je dit? Door anders dan normaal te reageren. Gebruik hierbij humor, complimenten en wees creatief om je kind te verassen.
Hoe kijk je hiernaar? Zal dit moeilijk voor je zijn om uit te voeren? Hoe zal je leven er uitzien als deze moment gemakkelijk en gezellig zouden gaan in plaats van altijd een strijd?
Als je hier verder over wilt praten of je hebt een specifieke vraag, twijfel dan niet om me een bericht te sturen om er samen even naar te kijken of voor de bevestiging dat je op het juiste pad bent.
Heel veel succes weer deze week. Zet hem op, je kunt het tot volgende week. Ciao!
